Գնաճ․ ինչու՞ են գներն աճում
Ամեն անգամ, երբ քաղաքական գործիչը ցանկություն է հայտնում ինչ-որ բանի մասին լրացուցիչ հոգ տանել, գինը միանգամից բարձրանում է: Պատերազմից հետո մեր կառավրությունը, ցանկացավ «զարգացնել» տնտեսությունը, բայց ստացվեց ոնցվոր միշտ ։ Հայկական դրամը շարունակում է արժեզրկված մնալ ։ Դեկտեմբերին խանութներում պարենային մի շարք ապրանքների գնաճ նկատվեց, տնտեսագետները պատճառներից մեկը հենց դրամի արժեզրկումն էին համարում։
Գնաճի ֆոնի վրա բնակչությանն առավել շատ հուզում է այն հարցը, թե իրականում ինչքանով է թանկացել իրենց կյանքը: Մինչդեռ պաշտոնական վիճակագրության կողմից հրապարակվող պարենային շուկաներում գների տատանումները լիարժեք չեն կարող ներկայացնել, թե իրականում ինչպես են փոփոխվում մարդկանց կենսապայմանները: Հայաստանում, ինչպես և աշխարհի մի շարք երկրներում, բնակչության կենսամակարդակի գնահատման համար օգտագործվում է կենսապահովման նվազագույն զամբյուղ հասկացությունը, որը լայնորեն կիրառվում է երկրի սոցիալական քաղաքականությունը մշակելիս: Կենսապահովման նվազագույն զամբյուղի օգնությամբ են հիմնավորվում նվազագույն աշխատավարձի, կենսաթոշակների, կրթաթոշակների, նպաստների ու սոցիալական այլ վճարների չափերը: ՀՀ Ազգային վիճակագրական ծառայությունը նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքը հաշվարկում է ըստ ՀՀ առողջապահության նախարարության մշակած սննդամթերքի կազմի, կառուցվածքի և էներգետիկայի։ Պարենային զամբյուղը ներառում է 11 անուն սննդամթերք (հաց, ալյուր, մակարոնեղեն, ձավարեղեն, ընդեղեն, մսամթերք, կաթնամթերք (կաթ, կաթնաշոռ, պանիր), կարտոֆիլ, բանջարեղեն, միրգ, շաքար, ձու, բուսական յուղ, մարգարին, ձուկ) այնպիսի քանակությամբ, որն ապահովում է օրական 2 412,1 կկալ էներգետիկա՝ 1 շնչի հաշվով։
2020 թվականի հունվարի 1-ից Հայաստանի Հանրապետությունում աշխատողի նվազագույն աշխատավարձը կազմում է 68000 դրամ նախորդ՝ 55000-ի փոխարեն:
Աշխատողը պետք է ստանա այնքան աշխատավարձ, որ այն բավարարի ոչ թե գոյատևելու, այլ ապրելու համար։
Կառավարությունը 68000 դրամ նվազագույն աշխատավարձը սահմանել է բյուջեի հնարավորության չափով: Բայց արդյոք այն բավարա՞ր է ապրելու համար, եթե նկատի ունենանք, որ նվազագույն զամբյուղի արժեքը կազմում է 60394,2 դրամ: Այս գումարով քաղաքացին ի զորու չէ հոգալու իր ամենապարզունակ կարիքները: Իսկ եթե հաշվի առնենք այն փաստը, որ շատ դեպքերում ընտանիքի անդամներից աշխատանք ունի միայն մեկը, առաջ է գալիս գոյատևելու խնդիրը:
Ստացվում է, որ Հայաստանում մեկ ընտանիքի ամսական եկամուտի չափը նույնքան է, որքան մեկ հոգուն պետք է մեկ ամիս միայն սնվելու համար, այն էլ՝ ընդամենը 11 տեսակի ուտելիք: Այսինքն՝ 68 հազար դրամով ապրում է մեկ ամբողջ ընտանիք, չնայած որ այդ գումարը սահմանված է մեկ հոգու յոլա գնալու համար: Ինչ վերաբերում է թոշակին, ապա ծերության թոշակ ստացողը ստանում է կրկնակի քիչ սնունդի փող, քան պետությունը սահմանել է մեկ ամսում ապրելու համար: Ընդ որում, շեշտենք, խոսքը ոչ թե նվազագույն սպառողական զամբյուղի մասին է, այլ՝ պարենային՝ միայն սննդի: Սա դուրս է որևէ տրամաբանությունից: Այսինքն, պետությունը մարդուն տալիս է շատ ավելի քիչ գումար, քան ինքը սահմանել է ապրելու համար: