Ո՞րն է «խաղաղության» երաշխիքը, եթե Բաքվում դաժան դատավճիռներ են կայացվում հայ պատանդների նկատմամբ
ԱԺ նախկին պատգամավոր, արևելագետ Գոռ Գևորգյանը գրում է․ «1991 թվականին Մադրիդում մեկնարկած խաղաղության կոնֆերանսում (մադրիդյան գործընթաց)` Իսրայելի վարչապետի և Պաղեստինի ազատագրման կազմակերպության նախագահի միջև դարակազմիկ ձեռքսեղմումը, պետք է դառնար աշխարհի ամենաբարդ խնդիրներից մեկի` Պաղեստինյան հարցի հանգուցալուծման սկիզբը: Սակայն, այսօր Պաղեստինում ականատես ենք ամբողջությամբ այլ իրողությունների: Պատճառները առանձին քննարկման նյութ է:
2025 թվականի դրությամբ, Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև պայմանական խաղաղության գործընթացի «շարունակականությունը» շատ ավելի արհեստական է և անիրատեսական, քան 1991 թվականի մադրիդյան գործընթացն էր:
Ադրբեջանը ղեկավարն իր ագրեսիվ և հայատյաց հռետորաբանությամբ, ինչպես նաև առարկայական հակահայկական գործունեությամբ` սկսած ադրբեջանական դպրոցներում հայատյացության քարոզից մինչև «Արևմտյան Ադրբեջան» հակապատմական ձևակերպման լայն շրջանառությունն` օրգանական ատելություն ունի թե Հայաստանի նկատմամբ և թե պաշտոնական Երևանի հետ պայմանական խաղաղության հարցում:
Պաղեստինի հարցում ժամանակն արդեն ապացուցել է, որ առանց փոխադարձ վստահության, խորհրդանշական ժեստերն անվտանգության և խաղաղության երաշխիքներ չեն, իսկ վստահությունից զուրկ համաձայնությունները վերանում են ավելի արագ, քան թանաքն է հասցնում չորանալ թղթին։
Հատուկ պրոպագանդիստների համար հիշեցնեմ, որ խաղաղությունը սկսվում է ոչ թե ստորագրություններից, այլ առաջին հերթին անվտանգային միջավայրի նկատմամբ համատեղ պատասխանատվությունից, հակառակ դեպքում, խաղաղության ցանկացած համաձայնագիր ծավալապաշտության ճանապարհին դառնում է ընդամենը հատվածական դադար և ոչ պատմություն` դարակազմիկ հաշտության մասին:
Հիմա, թող որև է մեկը հիմնավորի, առանց նորաձև պոպուլիզմի, ո՞րն է Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև անվտանգային ընդհանուր միջավայրի հարցում համատեղ պատասխանատվությունն, եթե պաշտոնական Բաքուն ոչ միայն լայնորեն շրջանառում է «Արևմտյան Ադրբեջան» հակապատմական կեղծ թեզը, այլև այն «գիտականորեն հիմնավորելու համար» ոչ ֆինանսական ռեսուրս է խնայում ոչ էլ դիվանագիտական ջանքեր:
Ո՞րնէ պայմանական «խաղաղության» երաշխիքը, եթե Բաքվում նենգաբար ու դաժան դատավճիռներ է կայացնում հայ պատանդառուների նկատմամբ:
Ո՞րնէ պայմանական «խաղաղության» երաշխիքը, եթե Ադրբեջանը Հարավային Կովկասում սպառազինությունների կուտակման հարցում այլևս չեմպիոն է: Դեռ երկար կարելի է այս ամենը թվարկել:
Հետևաբար, խաղաղությունը սկսվում է ոչ թե ստորագրություններից, կամ հուզական պոռթկումներից, այլ տվյալ պետության հետ ապագայի ընդհանուր խաղաղասիրական տեսլականի առկայությունից, որն Ադրբեջանի հարցում փաստացի չկա: Իսկ ռազմական գործողությունների բացակայությունը դեռ խաղաղության ցուցիչ չեն: Ներկայիս աշխարհում, պետության ծավալապաշտությունն ապահովելու համար բացի սպառազինությունից կիառվում է նաև այլ գործիքակազմ:
Հ.գ. նման դեպքում, սովորաբար ասում են դիվանագիտությունը շատ է, իսկ խաղաղությունը` քիչ»:
Սամվել Բաբայանի և Արթուր Վանեցյանի քաղաքական համագործակցությունը դադարեցվել է․ «Հրապարակ»
«Կարամ հիմա էլ հրաժարվեմ, մանդատ նե տակ դառագոյ». Սասուն Միքայելյանը՝ Փաշինյանին. «Հրապարակ»
Բաքվի բենզինը ՀՀ-ում վաճառվում է բավականին արագ տեմպերով. սա ցուցիչ է հասարակական դեգրադացիայի
Հայկ Կոնջորյանին հարց տալու համար լրագրողները զրկվել են ԱԺ հավատարմագրից. «Ժողովուրդ»
Արգելել են մոտենալ ՔՊ–ականների տներին. «Արգելք կա, որ պատգամավորներին չծեծեմ». «Հրապարակ»
Իմ տեղեկություններով ԱՄՆ-ից սպասվում է չափազանց բարձրաստիճան պաշտոնյայի այց
31-ամյա վարորդը ոչ սթափ վիճակում վրաերթի է ենթարկել հետիոտնին. վերջինը տեղափոխվել է հիվանդանոց
Բաքվի «դատարանում» գտնվող Դավիթ Բաբայանը եզրափակիչ ելույթում իրեն մեղավոր չի ճանաչել
Մենք ճաղերի տարբեր կողմերում ենք ու իրականում պարզ էլ չէ՝ ճաղերի ո՛ր կողմում է բանտը․ Մելիքյան
ՔՊ նախընտրական ցուցակում չի լինի նաև Փաշինյանի նախկին օգնական Նաիրի Սարգսյանը