Միջազգային կառույցների համար պարզ է, որ այսչափ անհավասարակշիռ անձը չի՛ կարող երկրում կայունություն ստեղծել, ուր է թե շարունակել պաշտոնավարել այդ պաշտոնում
Vahe Poghosian-ը գրում է
Երկիրն այսօր, ավելի քան երբևէ փրկության կարիք ունի: Իսկ խայտառակ կապիտուլյացիայի գնացած երկրի ղեկավարը այսօր ոչ միայն չի հրաժարվում պաշտոնից, այլև շարունակում է սեփական ամբիցաիներով անդունդի եզրին կանգնած պետությանը ոտքով դեպի փոսը հրելու գործընթացը:
Միանշանակ է, որ դավաճանական փաստաթղթի ստորագրումից հետո Փաշինյանը պետք է հեռանար: Բայց այսօր ոչ միայն այս քայլի ականատեսը չենք լինում, ասեմ ավելին, տեսնում ենք պատկեր, որտեղ ղեկավարը, ըստ երևույթին, մի նժարին դնում է խաղաքարտ, որում հրամցնում է իրականություն, որտեղ օգնության և համախմբան ձեռք է մեկնում՝ իր իսկ շնորհիվ ճահճին հասած երկիրը դուրս բերելու համար: Իսկ նժարի մյուս կողմին, տուրք տալով սեփական ամբիցիաներին դավաճանների փնտրտուքի մեջ՝ քրեական գործեր է հարուցում, մանդատ է փորձում խլել, և դա ուշադրություն՝ խորհրդարանական երկրորդ ուժի լիդերի նկատմամբ: Որտե՞ղ է տրամաբանությունը: Ուղղակի այն այլևս չկա, երբ երկիրը ղեկավարում է անխոհեմության հետ զուգահեռ քայլող վարչապետը: Իրականում երկրում անցած 2,5 տարիներն են հակասականության շղթաներ եղել: Այսօր այլևս սովորական է, երբ ասվում է մի բան, արվում մեկ այլ: Եւ ուրեմն, կարելի է՞ արդյոք վստահել մարդու որևէ բանակցություն, այն էլ երկրի ապագան կանխորոշ: Միանշանակ է, ո՛չ: Միջազգային կառույցների համար էլ, վստահ եմ, արդեն պարզ է, որ այսչափ անհավասարակշիռ անձը չի կարող երկրում գոնե վայրկենական կայունություն ստեղծել, ուր է թե շարունակել պաշտոնավարել այդ պաշտոնում:
